هر آنچه درباره سقط مکرر باید بدانید. سقط مکرر که به عنوان سقط مکرر بارداری شناخته میشود، به عنوان از دست دادن سه یا چند بارداری متوالی قبل از هفته بیستم بارداری تعریف میشود. این وضعیت میتواند از نظر عاطفی و جسمی برای افراد و زوج هایی که قصد بارداری دارند چالش برانگیز باشد. در این مقاله قصد داریم درباره سقط جنین و علل آن اطلاعاتی بیان کنیم، به همین منظور تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.
علت سقط مکرر جنین چیست؟
علت سقط مکرر چند عاملی است و اغلب شامل یک تعامل پیچیده از عوامل ژنتیکی، تشریحی، غدد درون ریز، ایمونولوژیک و محیطی است. درک تاثیرات مختلف بر سقط مکرر هم برای مدیریت و هم برای پیشگیری از این وضعیت بسیار مهم است. عوامل تاثیر گذار در سقط مکرر عبارتند از:
عوامل ژنتیکی
عوامل ژنتیکی نقش مهمی در سقط مکرر دارند که ناهنجاریهای کروموزومی شایعترین علت سقط زودرس است. این ناهنجاریها میتوانند از تخمک یا اسپرم ناشی شوند، یا میتوانند به صورت غیر طبیعی در جنین در حال رشد رخ دهند. علاوه بر ناهنجاریهای کروموزومی، جهشهای ژنتیکی در ژنهای دخیل در انعقاد، عملکرد سیستم ایمنی و رشد جنینی نیز در سقط مکرر دخیل هستند.
ناهنجاری های رحم
عوامل تشریحی مانند ناهنجاری های رحم و ناتوانی دهانه رحم نیز میتوانند در سقط مکرر نقش داشته باشند. ناهنجاری های رحمی، از جمله رحم دوشاخ و فیبروم های رحمی، میتوانند لانه گزینی و رشد طبیعی جنین را مختل کنند و منجر به از دست دادن بارداری مکرر شوند. ناتوانی دهانه رحم که با ناتوانی دهانه رحم در حفظ بارداری مشخص میشود، میتواند منجر به از دست دادن بارداری در اواسط سه ماهه شود.
عدم تعادل هورمونی
عوامل غدد درون ریز، به ویژه اختلالات تیروئید و غدد فوق کلیوی، با سقط مکرر مرتبط هستند. اختلال عملکرد تیروئید، از جمله کم کاری تیروئید و پرکاری تیروئید، میتواند تعادل ظریف هورمونی مورد نیاز برای یک بارداری موفق را مختل کند. به همین ترتیب، اختلالات غدد فوق کلیوی، مانند هیپرپلازی مادرزادی آدرنال، میتواند بر تولید هورمون های ضروری برای حفظ بارداری تاثیر بگذارد.
عوامل محیطی
عوامل محیطی، از جمله قرار گرفتن در معرض سموم، آلاینده ها و برخی داروها نیز میتوانند بر خطر سقط مکرر تاثیر بگذارند. سیگار کشیدن، مصرف الکل و مصرف مواد مخدر غیرقانونی همگی با افزایش خطر سقط جنین مرتبط هستند. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض سموم محیطی، مانند فلزات سنگین و آفت کش ها، میتواند اثرات مضری بر سلامت باروری داشته باشد و منجر به سقط جنین شود.
عوامل ترومبوفیلی
عوامل ترومبوفیلی به اختلالات لخته شدن خون اشاره دارد که میتواند خطر سقط مکرر را افزایش دهد. شرایطی مانند جهش فاکتور V لیدن، جهش ژن پروترومبین، یا کمبود پروتئین C و S میتواند منجر به لخته شدن خون در جفت یا بند ناف شود و جریان خون در جنین در حال رشد را به خطر بیندازد. درمان ضد انعقاد ممکن است برای مدیریت عوامل ترومبوفیلی و کاهش خطر سقط مکرر توصیه شود.
عوامل ایمونولوژیک
عوامل ایمونولوژیک پاسخ ایمنی بدن به بارداری را شامل میشود و میتواند به سقط مکرر کمک کند. شرایطی مانند سندرم آنتی فسفولیپید، اختلالات خود ایمنی، یا پاسخ های آلی ایمنی میتواند بر لانه گزینی و رشد بارداری تاثیر بگذارد و منجر به سقط مکرر شود. درمان ممکن است شامل درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی یا سایر مداخلات برای تعدیل پاسخ ایمنی باشد.
سقط مکرر چگونه تشخیص داده میشود؟
یکی از مراحل اولیه در تشخیص سقط مکرر، بررسی کامل تاریخچه پزشکی است. این شامل یک بحث عمیق در مورد بارداری های قبلی، سقط جنین، و هر گونه شرایط پزشکی شناخته شده یا عوامل خطر است. علاوه بر این، ممکن است یک معاینه فیزیکی برای ارزیابی هر گونه ناهنجاری آناتومیکی یا علائم مشکلات زمینه ای سلامت انجام شود. تست های آزمایشگاهی نقش مهمی در فرایند تشخیصی دارند. آزمایش خون ممکن است برای ارزیابی سطح هورمون، فاکتورهای لخته شدن خون و عملکرد سیستم ایمنی انجام شود. آزمایشات ژنتیکی، از جمله کاریوتایپ و تجزیه و تحلیل کروموزومی، ممکن است برای شناسایی هرگونه ناهنجاری ژنتیکی که میتواند در سقط مکرر نقش داشته باشد، توصیه شود. مطالعات تصویربرداری مانند سونوگرافی و هیستروسالپنگوگرافی میتواند اطلاعات ارزشمندی در مورد ساختار رحم و لوله های فالوپ ارائه دهد. این آزمایشها میتوانند به شناسایی مشکلات آناتومیکی بالقوه، مانند فیبروم یا پولیپ رحم، و همچنین ارزیابی هرگونه ناهنجاری در حفره رحم یا باز بودن لولهها کمک کنند.
برای درمان سقط مکرر چه باید کرد؟
چندین گزینه درمانی برای سقط مکرر وجود دارد. رویکرد درمان به علت زمینهای سقط جنین بستگی دارد که ممکن است شامل عوامل ژنتیکی، عدم تعادل هورمونی، ناهنجاریهای رحمی یا سایر شرایط پزشکی باشد. روش های درمان سقط مکرر عبارتند از:
لقاح آزمایشگاهی (IVF)
یکی از درمانهای رایج برای سقط مکرر، استفاده از فناوریهای کمک باروری، مانند لقاح مصنوعی یا IVF با آزمایشهای ژنتیکی قبل از لانهگزینی است. این میتواند به شناسایی و انتخاب جنین هایی که قبل از کاشت در رحم عاری از ناهنجاری های ژنتیکی هستند کمک کند و خطر سقط جنین را کاهش دهد.
هورمون درمانی
در مواردی که مشکوک به عدم تعادل هورمونی است، ممکن است هورمون درمانی برای تنظیم چرخه قاعدگی و حمایت از بارداری سالم توصیه شود. این میتواند شامل استفاده از داروهایی مانند پروژسترون یا گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) برای حمایت از مراحل اولیه بارداری باشد.
جراحی
در صورت وجود مشکلات ساختاری در رحم، مانند فیبروم رحمی یا سپتوم، ممکن است مداخله جراحی برای سقط مکرر در نظر گرفته شود. روش هایی مانند برداشتن ناهنجاری های رحمی به روش هیستروسکوپی یا جراحی لاپاراسکوپی برای برداشتن فیبروم ها میتواند به ایجاد محیط مطلوب تری برای بارداری موفق کمک کند.