چسبندگی های جفت

چسبندگی های جفت

چسبندگی جفت زمانی اتفاق می افتد که جفت در بارداری خیلی محکم به دیواره رحم بچسبد و بعد از زایمان همچنان به آن متصل بماند . در حالت طبیعی جفت در دوران بارداری به دیواره رحم می چسبد تا بتواند مواد مغذی را از مادر به جنین انتقال دهد و پس از زایمان و خروج جنین جفت کم کم از دیواره رحم جدا می شود . در موارد چسبندگی جفت عروق جفت کمی بیشتر از حالت عادی به درون دیواره رحم نفوذ کرده و ممکن است در سه ماهه سوم بارداری مادر را با خطر خونریزی، خونریزی داخلی و از دست دادن مقادیر زیاد خون حین زایمان مواجه کند . در این مقاله قصد داریم به مطالبی نظیر ذیل بپردازیم .

انواع چسبندگی جفت

چسبندگی چفت بسته به میزان نفوذ جفت به درون دیواره رحم به چند نوع نقسیم می شود .

• پلاسنتا آکرتا، اینکرتا و پرکرتا

در حالت طبیعی یک لایه دسیدوا، ویلوس های جفت را از میومتر محل کاشته شدن جفت جدا می کند . در موارد بسیار نادر، جفت از دیواره رحم جدا نمی شود زیرا به دلیل فقدان نسبی یا کامل دسیدوا، جفت یا مستقیما به سطح میومتر چسبیده (آکرتا) یا به میومتر نفوذ کرده (اینکرتا) و یا از میومتر گذشته است (پرکرتا) .

تقسیم بندی جفت های کرتا

الف) بر حسب عمق چسبندگی

1. جفت Accreta: ویلوس های جفت به سطح میومتر چسبیده اند .
2. جفت Increta: ویلوس های جفت، میومتر را مورد تهاجم قرار می دهند .
3. جفت Percreta: ویلوس های جفت به تمام ضخامت میومتر نفوذ کرده اند .

ب) از روی میزان درگیری جفت

1. چسبندگی فوکال: یک کوتیلیدون درگیر می شود .
2. چسبندگی نسبی: یک یا چند کوتیلیدون درگیر می شود .
3. چسبندگی توتال: کل جفت درگیر می شود .

شیوع

شیوع جفت اکرتا، اینکرتا و پرکرتا به ترتیب ۸۵، ۱۵ و ۵ درصد است .

اهمیت

موربیدیته و مرگ و میر ناشی از خونریزی شدید، سوراخ شدن رحم و عفونت، سزارین، میزان بروز چسبندگی های غیر طبیعی جفت را افزایش می دهد .

اتیولوژی

چسبندگی غیر طبیعی جفت، زمانی ایجاد می شود که محل لانه گزینی جفت، دارای فقدان نسبی یا کامل دسیدوای قاعده ای و تکامل ناقص لایه فیبرینوئیدی نیتاباخ است و در نتیجه جفت به میومتر می چسبد . اگر چه علت دقیق جفت های کرتا، نامعلوم است ولی عوامل خطر عبارتند از : سابقه سزارین، جفت سرراهی، سابقه کورتاژ رحم، مولتی پاریتی بالا و سندرم آشرمن . کرتاها، تمایل زیادی به لانه گزینی در سگمال تحتانی رحم در محل اسکار سزارین قبلی دارند . همچنین شیوع آنها بعد از کورتاژ، افزایش می یابد .

سیر بالینی و تشخیص

در اوایل حاملگی، ممکن است مقدار آلفا فیتوپروتیئن سرم مادر افزایش پیدا کند . خونریزی قبل از زایمان شایع است، اما در اکثر قریب به اتفاق زنان، خونریزیِ قبل از زایمان، در نتیجه همراهی ِ پلاسنتا آکرتا با جفت سرراهی رُخ می دهد . لانه گزینی کرتا در محل اسکار سزارین قبلی می تواند منجر به پارگی رحم قبل از آغاز لیبر شود .

سونوگرافی ساده و MRI نمی تواند در تشخیص کرتاها کمک موثری باشد، اما سونوگرافی داپلر با جریان رنگی تا حد زیادی می تواند کرتاها را تشخیص دهد . اگر در معاینه جفت بعد از زایمان، قسمت هایی از آن وجود نداشته باشد باید بوسیله دست، رحم را از لحاظ بقایای جفت جستجو کرد . همچنین تاخیر در جداشدن خودبخود جفت، نشانه اتصال غیرطبیعی جفت است .

تدابیر درمانی کرتاها

درمان کرتاها، به مقدار قابل ملاحظه ای به محل لانه گزینی، عمق نفوذ به میومتر (نوع کرتا) و تعداد کوتیلیدون ها بستگی دارند . ممکن است شیوع پلاسنتا آکرتای کانونی که در سگمال فوقانی لانه گزینی کرده است، بسیار بیشتری از آن چیزی باشد که تصور می شود، ممکن است کوتیلیدون درگیر، همراه با میومتر و احتمالا با خونریزی نسبتا فراوان به بیرون دفع شود؛ یا کوتیلیدون از جفت جدا شود و به محل لانه گزینی بچسبد که با افزایش خونریزی (زودرس یا دیررس) همراه است . این روش یکی از مکانیسم های تشکیل پولیپ های جفتی باشد .

در درگیری وسیعتر جفت، همزمان با تلاش برای خارج ساختن جفت، خونریزی شدیدتر می شود . درمان موفقیت آمیز، بستگی به درمان فوری با جایگزینی خون دارد و تقریبا همیشه نیازمند هیسترکتومی فوری است . گاه بستن ایلیاک داخلی هم کمک کننده است .

در پلاسنتا آکرتای کامل، ممکن است خونریزی بسیار اندکی رخ بدهد و یا اصلا خونریزی وجود نداشته باشد . گاهی اوقات، اعمال کشش بر بندناف، سبب وارونه شدگی رحم می شود . علاوه بر این، تلاش های معمول برای خارج سازی جفت با دست موفقیت آمیز نخواهند بود، چون صفحه جداکننده بین سطح مادری و دیواره رحم ایجاد نشده است . پس بی خطرترین روش درمان در این شرایط، هیسترکتومی فوری است .

برای کسب اطلاعات بیشتر به متخصص زنان خوب در غرب تهران مراجعه نمایید.

مطالب مرتبط با لین مقاله:

چسبندگی لوله های رحمی

چسبندگی رحم

سقط مکرر